Moringa drouhardii

Z 13 gatunków, w większości słabo sukulentycz-nych gatunków Moringa, tylko 4 to sukulenty z prawdziwego zdarzenia. Są to:

M. drouhardii (Madagaskar)
M. hildebrandtii (Madagaskar)
M. ovalifolia (Namibia i daleki płd-wsch. Angoli)
M. stenopetala (Kenia i Etiopia)

Z nich M. hildebrandtii w stanie dzikim już nie istnieje, natomiast jej egzemplarze są uprawiane w pewnym stopniu przez miejscową ludność w ich prywatnych „ogródkach”.
Te cztery gatunki odróżniają się od pozostałych, mniej sukulentycznych gatunków tym, że są to masywne drzewa, które mają „wydęte” grube pnie, w których magazynują wodę i małe radialnie symetryczne kwiaty. Z powodu swoich kształtów nazywane są ‘drzewami butelkowymi’ (‘bottle trees’). Takie rośliny nazywamy „pachyformami” lub ”pachycaulami”.
Moringa drouhardii rośnie w suchych lasach południowo-wschodniego Madagaskaru, zwykle na wapiennych glebach, na rozproszinych stanowiskach liczących do kilkuset sztuk. Jest endemitem – jej zasięg jest ograniczony do miejsca na wschód od jeziora Tsimanampetsotsa, gdzie rośnie też m.in. sukulentyczna Euphorbia stenoclada.
M. drouhardii ma biały, zgrubiały pień i jest bardzo widocznym elementem krajobrazu. Na zdjęciu jest widoczny egzemplarz pozbawiony liści z Cap St. Jean., na płd. od Tulear, Madagaskar.
Tak jak i inne moringie ma zastosownie lecznicze w medycynie ludowej, choć nie tak dobrze zbadane przez naukowców jak, bardzo dobrze znane i cenione powszechnie, zastosowanie niesukulentycznej M. oleifera.
Według Marka Olsona, znawcy moringii, rośnie ona bardzo szybko, w pierwszym roku prekraczając nawet 3 m wysokości!

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez admin dnia Pon 15:34, 19 Wrz 2011, w całości zmieniany 1 raz

Widziałem parę zdjęć Morningia w necie. Całkiem fajne roślinki Laughing

, tylko jak toto trzymać w domu i jak uprawiać Shocked